کد مطلب:43131 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:12

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

تفسير فرازهاي سي و سوم تا سي و ششم خطبة صد و بيست و دوم نهج‎البلاغه كه در آن امام علي به جايگاه وحدت و هماهنگي ميان مسلمانان پرداخته چيست؟

«وَلكِنُّا انما أَصْبَحْنا نُقاتِلُ إخْوانَنا فِي الْأسْلامِ علَي مادَخَلَ فيِهِ مِنَ الْزَّيغْ وَالْأعِوْجاجِ وَالْشُّبْهَهِ وَالْتَّأويِلِ. فَأَذا طَمِعْنا في خْصَلَهِ يَلُمُّ اْللهُ بِه شَعَثَنا، وَنَتَداني بِها إليَ اْلَّتِقيَّهِ فِيما بَيْنَنا رَغِبْنا فِيها وَأَمْسَكنْا عَمّاسِواها»
[ولي ما امروز با برادران اسلامي خود ميجنگيم به جهت لغزش و انحراف و شبهه و تاويلي كه براي آنان روي داده است. و اگر ما در خصلتي اميد داشته باشيم كه خداوند بوسيلة آن پراكندگي ما را جمع كند و ما به وسيلة آن خصلت به مهر و محبت ميان خود نزديك شويم، ما به آن ميل ميكنيم و از غير آن خصلت خودداري مينمائيم.]
اي خوارج، ما مسئلهاي بنام من و ما و مقام من و قبيلة من و خواستة من و جنگ و صلح بياساس و لجاجت نداريم. ما يك مسئله داريم و بس، و آن اينست كه همة ما در سايه حياتبخش اسلام زندگي كنيم. حوادث اجتماعي عارضي همانند حوادث فردي عارضي نميتوانند و نبايد اصول بنيادين «حيات معقول» ما را كه در اسلام پيريزي شده است مختل نمايد و از اصالت ساقط كند. ما در هر حال در جستجوي اسباب و موقعيتها و شرايطي هستيم كه از پراكندگي و تصادم كشنده كه هرگز دردي را دوا نخواهد كرد، جلوگيري كنيم و عوامل الفت و هماهنگي را بوجود بياوريم تا بندگان خدا در حالت آرامش و اطمينان خاطر بر ادامة زندگاني معنيدار خود موفق شوند.
وقتي كه خدواند سبحان پيامبر اكرم صلياللهعليهوآلهوسلم را مبعوث فرمود، جوامع ما را از ظلمات كفر و بتپرستي نجات داده و دلهاي پراكندة مردم جوامع ما را بهم نزديك ساخت تا حدّيكه آنان طعم برداري واقعي را چشيدند و وحدت روحي خود را دريافتند. امروز كه لغزشها و كجانديشيها براي بعضي از مردم پيش آمده كه باعث اشتباه و كج فهمي و تاويل خودسرانه در قرآن و احكام الهي گشته است، ما برادران را روياروي هم قرار داده است بطوريكه شمشير بر روي هم كشيدهايم. و چون همة آن عوامل و اسباب كه باعث اين روياروئي گشته است، حوادثي است عارضي و ما ميتوانيم با توجه به اصول بنيادين اسلام در مسير اسلام، حركت كنيم و دست از پراكندگيها برداريم. لذا تمام كوشش ما در اين است كه راهي براي مرتفع ساختن موانع الفت و هماهنگي و اتحاد در «حيات معقول» اسلامي پيدا كنيم، و ترديدي نيست در اينكه براي دست يافتن به چنين الفت و هماهنگي و اتحاد همانگونه كه صلح بياساس فايدهاي ندارد، از جنگ بياساس هم كاري ساخته نيست.
ملاحظه ميشود كه اميرالمؤمنين عليهالسلام چقدر به ايجاد اتّحاد و هماهنگي ميان مسلمانان اهميت حياتي ميدهد و دست از پيروزي ظاهري خود برميدارد.

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 22
آية الله محمدتقي جعفري